భూమి ఆకాశం అంత తేడా! – సుమిత్ర తెలుపు

మొదటి సారి నేను చూసిన అమృతకు ఈ రోజు చూస్తున్న ఈ ఎదిగిన అమృత కు ఎంతటి వ్యత్యాసం!? భూమి – ఆకాశం అంతటి తేడా!

సుమిత్ర మక్కపాటి

ఈ రోజు చేయాల్సిన పనులు బోలేడున్నాయ్. అందుకే ఉదయాన్నే లేచి నా చిన్ని వంటగదిలో త్వర త్వరగా క్లీనింగ్ మొదలు పెట్టా.

ఇంతలో కాలింగ్ బెల్ మోగటంతో నా స్పీడుకు బ్రేక్ పడింది. తలుపు తీయగానే ఎదురుగా అమృత !

‘గుడ్ మార్నింగ్ మేడం. ఈ రోజు మేము మా ఇంటికి వెళ్లి పోతున్నాం. మేము ఉంటున్న షెల్టర్ హోమ్ మూత పడింది. అక్క మిమ్మల్ని ఒకసారి కలిసి రమ్మని చెప్పి పంపింది. మీరు బాగున్నారా! మీ ఆరోగ్యం జాగ్రత్త! మేము వెళ్ళాక, ఫోన్ చేస్తుంటాం మేడం. ‘మీ అమ్మగారు ఎలా ఉన్నారు? మేము గుర్తు చేసుకున్నట్లు చెప్పండి” – అంటూ ప్రేమతో నా కళ్ళలోకి చూస్తూ నిలుచుంది, నా స్పందన కోసం ఎదురు చూస్తూ.

ఆ మాటలు అమృత నుండి విన్నాక ఒకింత దిగులు, ఒకింత ఆశ్చర్యం, ఒకింత విజయ గర్వం, మరింత సంతోషం కలగలిసి ఒక్క క్షణం ఆగిపోయా సమాధానం ఇవ్వడానికి!

ఎంతో చిన్నవయసులొనే అమృత జీవితంలో ఎన్నిఆటుపోట్లు! ….ఈ రోజున అమృత ఎంత ఎదిగిపోయిందో కదూ అనుకుంటూ…ఆ…అలాగే అమృత! అమ్మ బాగానే ఉంది. మీరు జాగ్రత్త’ అన్నాను.

‘వెళ్ళొస్తాం మేడం’ అంటూ ఏనాడో ఇంకిపోయిన తన కన్నీళ్లను మరొక్కసారి ఇంకించుకుని, కళ్ళనిండా నన్ను ఆప్యాయంగా నింపుకుని వెళ్ళిపోయింది!

తను వెళ్లిపోగానే తలుపు వేశానే గాని, గత ఇదు సంవత్సరాలలో అమృత, వాళ్ళ అక్క ప్రియల జీవనసమరం ఒక్కసారిగా నా మస్తిష్కం లో రీల్ తిరిగినట్లైంది.

వీడ్కోలు చెప్పడానికి వచ్చిన అమృతకు కూడా బహుశా మనసులో ఏవో భావాలు సుడులు తిరుగుతూ ఉండి ఉంటాయి. ‘ఇంకా ఏమో చెప్పాలి కానీ ఆ భావాలను వ్యక్తపరిచే భాష లేదు’ అన్నట్లు తన మొఖం, శరీర కదలిక చెప్పకనే చెప్తుంది.

మాటల్లేకుండానే కాసేపు ఎదురూబొదురు నిలబడే ఉన్నాం.

‘వెళ్ళొస్తాం మేడం’ అంటూ ఏనాడో ఇంకిపోయిన తన కన్నీళ్లను మరొక్కసారి ఇంకించుకుని, కళ్ళనిండా నన్ను ఆప్యాయంగా నింపుకుని వెళ్ళిపోయింది!

తను వెళ్లిపోగానే తలుపు వేశానే గాని, గత ఇదు సంవత్సరాలలో అమృత, వాళ్ళ అక్క ప్రియల జీవనసమరం ఒక్కసారిగా నా మస్తిష్కం లో రీల్ తిరిగినట్లైంది.

మొదటి సారి నేను చూసిన అమృతకు ఈ రోజు చూస్తున్న ఈ ఎదిగిన అమృత కు ఎంతటి వ్యత్యాసం!? భూమి- ఆకాశం అంతటి తేడా!

ముగ్గురు అక్క చెల్లెళ్లు అమ్మ నాన్నలతో కుటుంబం, ఉన్నంతలో హాయిగానే గడిపిన తెలంగాణ వ్యవసాయ పల్లె జీవితం అమృత, ప్రియలది!

పలుకరించినా పలక్కుండా దూరంగా జరిగిపోయి, హాస్పిటల్ నుండి అప్పుడే ఇంటికొచ్చిన పేషెంట్ లా, గోడలు పట్టుకుని నడుస్తూ, మనసు శరీరం శుష్కించిపోయిన దీన స్థితిలో శరణార్ధుల్లా ఆ షెల్టర్ హోమ్ లో ఉన్నప్పుడు వీళ్ళ పరిచయం అయ్యింది.

ముగ్గురు అక్క చెల్లెళ్లు అమ్మ నాన్నలతో కుటుంబం, ఉన్నంతలో హాయిగానే గడిపిన తెలంగాణ వ్యవసాయ పల్లె జీవితం అమృత, ప్రియలది!

ప్రియ మొదటి పిల్ల కాగా అమృత మూడవ సంతానం. అమృత చదువులో మరింత మెరుగ్గా ఉన్నా, మొత్తంగా ముగ్గురాడ పిల్లలూ చదువుల్లో సరస్వతులే ! అయితే ప్రియకు మధ్య పిల్లకు చదువులు మధ్యలో ఆపేసి, ఒకింటి వాళ్ళను చేయాలని ఆఖరి పిల్ల అమృతకుమాత్రం చదివించాలనుకున్నారు తలిదండ్రులు.

అయితే, అమృత అమ్మ నాన్నలు ఒకరి తర్వాత ఒకరు అనుమానాస్పదంగా చనిపోయారు. అవి ఎక్కడా రికార్డుల్లోకి ఎక్కినట్లులేదు.

ఆ క్రమంలొనే పిల్లలు ముగ్గురిని ప్రభుత్వ అధికారులు షెల్టర్ హోమ్ లకి తరలించారు.
అమృత ప్రియలను ఒక షెల్టర్ కు, మధ్య అమ్మాయిని వేరే షెల్టర్ కి షిఫ్ట్ చేయగా, అనారోగ్యంతో వేరే షెల్టర్ హోమ్ లో ఆ అమ్మాయి చనిపోయిందని ఎప్పటికో వీళ్ళిద్దరికి తెలిసింది.

అక్క చెల్లెళ్ళను ఆ షెల్టర్ హోమ్ లో మొదటి రోజు నేను చూసినప్పుడు వాళ్ల కేసులో చేయాల్సింది చాలానే ఉంది అనిపించింది.

వాళ్లకు మానసిక స్వాంతన ఇప్పించటంతో పాటుగా అమృతకు వాళ్ల తల్లి మరణంతో ఆగిపోయిన చదువును మళ్లీ అందుబాటులోకి తెప్పించాలి అని ధృఢంగా నిశ్చయించుకున్నా!

అతికష్టం మీద వారి కేస్ పూర్వపరాలు రాబట్టగా అర్ధమైనవిషయమేమంటే: ధైర్యవంతురాలైన వీళ్ళ తల్లి, కాస్త సాధుస్వభావి అయిన వీళ్ళ తoడ్రికి మరో మహిళతో ఏర్పడిన కుటుంబమూ…. ఆసంబంధంలో పుట్టిన మగ సంతానం వల్ల బాగానే ఇబ్బందికి గురైంది. కుల పెద్దలు, గ్రామ పెద్దల పంచాయితీలే కాక అడ్వకేట్ ఒకరు రంగప్రవేశం చేశారు. ఆ క్రమంలోనే, ఈ గోలంతా ఎందుకులే అనుకుందో ఏమో – వూరువదిలి తన కుటుంబాన్ని దగ్గర్లో పట్టణానికి తరలించి, పిల్లల్ని చదివించుకోవాలని నిశ్చయించుకున్నట్లుంది. ఉన్న భూమిని అమ్మేసి ఆ డబ్బుతో పట్టణంలో ఇల్లు కొనుక్కోవాలనుకుంది. ఇలాంటి అవకాశాలకోసమే ఎదురుచూస్తూ న్యాయవాదవృత్తిలో ఉండే కొందరు న్యాయవాద పట్టాదారులు ఉండనే ఉంటారు కదా! అలాంటి ఒకరు వీళ్ళ పాలిట పడ్డాడు! వీళ్ళ అమ్మ పొలం కొనేసాడు. పట్టణంలో ఇల్లు కూడా తానే కొనిపించాడు. పెద్దగా చదువులేని తలిదండ్రులు పూర్తిగా ఆయన్నే నమ్మేశారు. అప్పటికి ఇంటర్ మంచి మార్కులతో పాస్ అయిన అమృతను పది వేలు అడ్మిషన్ ఫీస్ కట్టి దగ్గర్లో ఒక ఇంజినీరింగ్ కాలేజీలో సర్టిఫికెట్స్ అన్ని ఇచ్చి చేర్పించి వచ్చింది వాళ్ళ అమ్మ. ఆ తర్వాత పది రోజుల్లోనే, తాముకొన్న ఇంటి పేపర్లు కూడా పూర్తిగా చేతికి రాకమునుపే, తల్లి హఠాత్తుగా చనిపోయింది!

ఆ రోజున, ఆ విజయాన్ని అమృతకంటే ఎక్కువగా అంకురమే సంబరం చేసుకుంది!
అయితే, కొన్ని సంవత్సరాలుగా నవ్వటం మానేసిన అమృత ముఖంలో మొదటిసారి సంతోషం కదలాడింది.

అమ్మ చనిపోయాక అందరి జీవితం అగమ్యగోచరమైంది. ఇటు అమ్మ తరఫుగాని అటు నాన్న తరఫు గాని బంధువుల రాకపోకలు – సహాయసహకారాలు పెద్దగా లేకపోవటం; పూర్తిగా కొత్తప్రదేశంలో వచ్చిపడటంతో తెలిసిన వాళ్ళు లేకపోవటం; తండ్రి పెద్ద చురుకైన మనిషి కాకపోవడంతో – ముగ్గురాడపిల్లలు పూర్తిగా ఇంటికే పరిమితమైపోయారు! ఆ దిగులునుండి కొలుకోకముందే, సంవత్సరం తిరక్కుండానే తండ్రీ కూడా చనిపోయాడు! ఎవరో చేతబడి చేసుంటారని నమ్మించారు! ఇక బయటి ప్రపంచంతో సంబంధాలు పూర్తిగా తెగిపోయి, నిరాదరణతో ఇంట్లోనే మగ్గిపోతున్న ఈ పిల్లల సమాచారం ప్రభుత్వ మహిళ శిశు సంస్థ జిల్లా అధికారులకు అందడంతో వాళ్ళని షెల్టర్ హోమ్ లకి తరలించారు.

అమృత,ప్రియ ల మధ్య సోదరి అప్పటికే మానసిక కుంగుబాటుకి గురవ్వగా ఆమెను మానసిక వికలాంగుల హోమ్ కు పంపారు.

అలాంటి క్లిష్ట సమయంలోనే అమృత ప్రియలు అంకురంకు పరిచయమయ్యారు.

అమృత లెక్కల్లో దిట్ట. తాను ఇంటర్ చదివే రోజుల్లోనే 10వ తరగతి పిల్లలకు లెక్కలు నేర్పించిందని చెప్పింది. మరిక తన చదువుని కొనసాగించాలని ఉత్సాహ పరిచా!

అయితే తన దగ్గిర ఒక్క సర్టిఫికెట్ లేదనీ, అన్నీ ఆ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలొనే ఉన్నాయని, తాను అడ్మిషన్ తీసుకుందే గాని అమ్మ చనిపోవడంతో ఒక్కరోజు కూడా కాలేజ్ కి వెళ్లలేక పోయినా, ఇంజనీరింగ్ కాలేజీ వాళ్ళు నాలుగు సంవత్సరాల కాలేజ్ ఫీస్ కడితేనే తన సర్టిఫికెట్ లను తిరిగి ఇస్తామంటున్నారని తెలిపింది.

ఆ ఇంజినీరింగ్ కాలేజ్ నుండి తన సర్టిఫికెట్ లను రాబట్టడానికి ఎన్నో సర్కస్ ఫీట్లు చెయ్యాల్సి వచ్చింది. నయానో భయానో ఇస్తాడాని ఆ కాలేజ్ చుట్టూ పదుల సార్లు తిరగాల్సి వచ్చింది. ఇక లాభం లేదని పోలీస్ స్టేషన్ లో ఫిర్యాదు చేసాం. జిల్లా కలెక్టర్ ఆఫీస్ నుండి లెటర్ రాయించుకుని, టెక్నికల్ బోర్డ్ ఎడ్యుకేషన్ కమీషనర్ కి ఫిర్యాదు చేసాం. మాలాంటి మొండి ఘటాలూ అప్పటికి ఇంకా ఆ కాలేజ్ వాళ్లకు తగల్లేదెమో.. మా ‘మిషన్ సర్టిఫికెట్స్’ సమర శంఖారావం ఆఖరికి అమృత సర్టిఫికెట్లును కళాశాల అధిపతులు, ఆమె చేతికి అందించేలా చేసింది!!

ఆ రోజున, ఆ విజయాన్ని అమృతకంటే ఎక్కువగా అంకురమే సంబరం చేసుకుంది!
అయితే, కొన్ని సంవత్సరాలుగా నవ్వటం మానేసిన అమృత ముఖంలో మొదటిసారి సంతోషం కదలాడింది.

వాళ్లు ఇదంతా ‘కలా నిజమా’ అని నమ్మలేక ఆశ్చర్యానందాన్ని ఎలా వ్యక్తపర్చాలో తెలియక, మూడు గంటల సమయంలో మా మధ్యాహ్న భోజనం ఆ దగ్గర్లోని టిఫిన్ సెంటర్ లో అందరం తిన్నాక, తన చిన్న పర్సు లోంచి డబ్బులు తీసి, “ఇక్కడ బిల్ మాత్రం నేనె కడ్తా మేడం, ప్లీస్” అన్నది అమృత!

ఆ తర్వాత జూబ్లీ హిల్స్ కు వెంట తీసుకెళ్లి, బి.ఆర్ అంబేద్కర్ యూనివర్సిటీ లో డిగ్రీ అడ్మిషన్ పొందేలా సహకరించాము.

అప్పటికే అమృత అంకురం లో కంప్యూటర్ పనికోసం ఉద్యోగంలో చేరి, నెల జీతాలు అందుకోవడం మొదలెట్టింది. ప్రియ తాను ఉండే షెల్టర్ లొనే ఒక చిన్న ఉద్యోగం సంపాదించుకుంది. ఆర్ధికంగా కాస్త నిలదొక్కుకుంటున్న అక్కా చెల్లెళ్ళు ధైర్యంగా ముందు జీవితం గురించి కూడా ఆశలు చిగురించడాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నారు.

వాళ్ళ సవతి సోదరుడు వాళ్ల ఇంటిని కబ్జాలో పెట్టుకున్నాడనీ, వాళ్ళ ఇంటి పేపర్లు గాని, వాళ్ళ తలిదండ్రుల డెత్ సర్టిఫికెట్లు గానీ ఏమీ తమదగ్గిర లేవని చెప్పటంతో; వాళ్ల పొలం కొనుక్కుని, అదే డబ్బుతో ఇల్లు కొనిపించి పెట్టిన అడ్వకేట్ దగ్గిరే ఆ పేపర్లు ఉన్నాయని తెలిసి అమృతని, వాళ్ళ షెల్టర్ హోమ్ డైరెక్టర్ ను తీసుకుని ఆ అడ్వకేట్ దగ్గిరకి వెళ్ళాము. సుమారు రెండు గంటల సుదీర్ఘ చర్చ – ‘కర్ర విరగదు-పాము చావదు’ చందాన అడ్వకేట్ తో జరిగిన సంభాషణ ఆఖర్లో ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాము. అతన్ని కూడా పోలీస్ స్టేషన్ కి రమ్మని… ఆ తరువాతి రోజు సీనును పోలీస్ స్టేషన్ కు మార్చాము.

వీళ్ళ ఇంటిని, తన ఇల్లుగా చెప్పుకుని, అద్దెలు వసూలుచేస్తున్న సవతి సోదరున్ని కూడా మేము చేరుకునే లోపే పోలీస్ స్టేషన్ కి పిలిపించాము. మాతో తీసుకెళ్లిన అడ్వకేట్ తో వాళ్ళు ‘పాత పరిచయస్థులు’గానే సంభాషించటం చూసి మేము విస్తుపోయాం!

స్టేషన్ లో పోలీస్ ఆఫీసర్ కు అమృత,ప్రియ లను పరిచయం చేసి వాళ్ళ సమస్యని ఆయనకు వివరించి చెప్పాము. సవతి సోదరుని దూరాగతాన్ని వివరించాము. వీళ్ళ పొలం తాను కొనుక్కుని వీళ్లకు ఇల్లుకొనిపించానని అడ్వకేట్ పోలీస్ ఆఫీసర్ తో ఒప్పుకున్నాడు.

ఇకనుండి వీళ్ళ ఇంటి లావాదేవిలతో గాని, ఈ ఇద్దరు ఆడపిల్లల జీవితాలతోగానీ సవతి సోదరుడు జోక్యం కల్పించుకోకుండా పోలీస్ ఆఫీసర్ ముందు ఒప్పించాము. తర్వాత అదే విషయం ఒక బాండ్ పేపర్ పై రాయించి ఆ పేపర్ ను అమృత ప్రియల చేతిలో పెట్టించాము.

వాళ్లు ఇదంతా ‘కలా – నిజమా’ అని నమ్మలేక ఆశ్చర్యానందాన్ని ఎలా వ్యక్తపర్చాలో తెలియక, మూడు గంటల సమయంలో మా మధ్యాహ్న భోజనం ఆ దగ్గర్లోని టిఫిన్ సెంటర్ లో అందరం తిన్నాక, తన చిన్న పర్సు లోంచి డబ్బులు తీసి, “ఇక్కడ బిల్ మాత్రం నేనె కడ్తా మేడం, ప్లీస్” అన్నది అమృత!

ఆ తర్వాత, వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాము, అడ్వకేట్ ని కూడా తీసుకుని! సుమారు నాలుగు కాపురాలు అద్దెకుంటున్నారు. అందరినీ ఒక్కదగ్గిరకి పిలిచి, ఆ ఇంటి చుట్టుపక్కల ఉన్నవాళ్లను కూడా రమ్మని ఆ రోజు పోలీస్ స్టేషన్ లో జరిగిన విషయమంతా వివరించి చెప్పాము. ఈ ఇల్లు ఈ ఇద్దరు ఆడపిల్లలదనీ, ఇకనుండి వీళ్లకే అద్దె డబ్బులు ఇవ్వాలని, ఎవ్వరైనా వీళ్ళని ఇబ్బందికి గురి చేస్తే వీళ్లకి అండగా మేము, ప్రభుత్వం ఉంటుందనీ చెప్పాము. సరే అన్నారు అద్దెకున్నవాళ్ళంతా!

అప్పట్లో…”మా ఇంటికి వెళ్తే మమ్మల్ని ఏమైనా చేస్తారని భయంగా ఉంది” అని బెరుకు బెరుకుగా చెప్పిన పిల్లలు, ఇప్పుడు ఇన్ని పనులు చక్కదిద్దుకోగలగడం, సగర్వంగా వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళడానికి సిద్ధపడటం అంటే- ఎంతటి గొప్ప మార్పు! నిస్వార్థంగా మనిషికి మనిషి అండ దొరికితే ఎంతటి శాంతి ఈ లోకంలో!!

ఇంటి పక్కవాళ్ళు ఈ పిల్లల్ని చూసి సంతోషపడ్డారు. ‘ఇంతకాలంగా వీళ్ళు ఏమైపోయారో అని బాధపడ్డామన్నారు.

ఆ రోజు పనులు ముగించుకుని ఇంటికొచ్చేసారికి రాత్రి పది గంటలయింది. ఆకలి నిద్ర గాలికి పోయి, ప్రయాణం ప్రయాసతో కాళ్ళు రెండు బండలుగా మారినా, ‘ఇద్దరు ఆడపిల్లల జీవితo ఒక గాడిన పడుతుంది’ అనే ఆనందం ముందు అది చాలా చిన్న విషయమే కదా అనిపించింది!

ఆ తర్వాత, పెద్దగా వేరే మనిషి సహాయం లేకుoడానే, కేవలం గైడెన్స్ తోనే అమృత స్వయంగా ఎంఆర్ వో ఆఫీసులో తలిదండ్రుల డెత్ సర్టిఫికెట్స్ తెచ్చుకోగలిగింది!

వాళ్ళ ఇంటికి కరెంట్ మీటర్ , పంచాయతీ ఆఫీస్ లో ఇంటి అడ్రస్ మార్పు వగైరా అన్ని పనులూ చేసుకోగల్గిoది. ప్రతి నెలా వెళ్లి ఇంటి అద్దెలు వసూలు చేసుకుని వచ్చింది. అద్దెకున్నోళ్లు వాళ్లలో వాళ్ళు కొట్లాడుకుంటే, చాకచక్యoగా కొందరిని ఇల్లు ఖాళీ చేయించుకోగల్గుతుంది. వీళ్లకోసం పెట్టుకున్న రూమ్ ని శుభ్రం చేసుకుని వస్తుంది.

అప్పట్లో…”మా ఇంటికి వెళ్తే మమ్మల్ని ఏమైనా చేస్తారని భయంగా ఉంది” అని బెరుకు బెరుకుగా చెప్పిన పిల్లలు, ఇప్పుడు ఇన్ని పనులు చక్కదిద్దుకోగలగడం, సగర్వంగా వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళడానికి సిద్ధపడటం అంటే- ఎంతటి గొప్ప మార్పు! నిస్వార్థంగా మనిషికి మనిషి అండ దొరికితే ఎంతటి శాంతి ఈ లోకంలో!!

షెల్టర్లు మూసివేయకుండా ఇలాంటి పిల్లలకు అందుబాటులో నాణ్యమైన సేవలందించే షెల్టర్లు ఆవశ్యకత ఎంతో ఉంది. ఇంతకాలానికి తమ ఇంటివారు అవుతున్న అమృత ప్రియలకు అభినందనలు తెలుపుదాం!

అమృత , ప్రియలు ఈ రోజు తమ ఇంటి వారు అవుతున్నారంటే వ్యక్తిగతంగా నాకు, సంస్థగా అంకురం మాత్రమే కాదు – వారి షెల్టర్ హోమ్ మల్లీశ్వరి, ప్రభుత్వ మహిళ శిశు సంక్షేమశాఖ, ‘సఖి’ సెంటర్ సిబ్బంది, పోలీస్ వారి సమన్వయ సహకారం లేనిదే ఈ అమ్మాయిల జీవితం లో ఇంతటి గొప్ప మార్పు సాధ్యమయ్యేది కాదేమో!

షెల్టర్లు మూసివేయకుండా ఇలాంటి పిల్లలకు అందుబాటులో నాణ్యమైన సేవలందించే షెల్టర్లు ఆవశ్యకత ఎంతో ఉంది. ఇంతకాలానికి తమ ఇంటివారు అవుతున్న అమృత ప్రియలకు అభినందనలు తెలుపుదాం!

కాలమిస్టు పరిచయం

సుమిత్ర గారి గురించి పెద్దగా పరిచయం అక్కరలేదు. పిల్లలు, మహిళలు వారికి రెండు కళ్ళు. విద్య, సాధికారత ఆమె నిండు ఆశయాలు. రెండున్నర దశాబ్దాల వారి నిర్విరామ స్వచ్ఛంద సేవ గురించి మూడే మూడు పదాల్లో చెప్పాలంటే ‘ఆదరణ, సంరక్షణ, అభ్యున్నతి’ అని అభివర్ణించవచ్చులేదంటే పై ఒక్క కథనం చదివినా మీకు బోధపడుతుంది.

పల్నాడులోని రెంటపాళ్ళలో జన్మించిన సుమిత్ర మక్కపాటి హక్కులతో పాటు బాధ్యతల గురించీ ఎలుగెత్తే గొంతుక, వారు ఎదురొడ్డి పోరాడే క్రమంలో నిరంతరం తాను అంకురం. వారి సంస్థ పేరు కూడా అదే. అంకురం తరపున ‘సంకల్పం’, ‘అప్నా ఘర్’లు ఆడపిల్లలకు ఆమె అందించిన అండదండలు. తెలుపు కోసం వారు రాస్తున్న ఈ శీర్షిక సైతం తన మాదిరే సరళం, సంక్షిప్తం, స్వతంత్రం, అంకురం. అది తన గురించి తెలుపు, సమాజం గురించీ వివరించు.

గతవారం వారు రాసిన మొదటి కథనం ‘బుజ్జి మేక – కాల్షియం’ తవుడు ఇక్కడ క్లిక్ చేసి చదవండి